6 Νοε 2009

Η αρχή της ενδεχομενικότητας

Η αρχή της ενδεχομενικότητας βασίζεται στην αντίληψη και αποδοχή της πιθανότητας να γίνει ή να μη γίνει κάτι όσο περίεργο ή ακατόρθωτο φαίνεται και στην αρχή της συνειδητοποίησης ότι η πιθανότητα αυτή υπάρχει περίπτωση να γίνει πραγματικότητα.
Είναι η αρχή του "μπορεί", όπως πολύ σωστά ανέφερε ένας "σοφός" μου φίλος πριν από λίγες ημέρες. Η αρχή, λοιπόν, αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της απόλυτης σιγουριάς που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει η προηγούμενη γενιά! Η γενιά του:"σε ένα χρόνο παντρεύομαι", "σε δύο χρονάκια το πολύ θα έχω διοριστεί", "σπούδασε βρε παιδάκι μου σίγουρα θα βρεις δουλειά", "εγώ στην ηλικία σου είχα κάνει ήδη και τον Κωστάκη, εσύ τι περιμένεις;" και άλλα πολλά παρόμοια που όλοι της γενιάς μου έχουμε ακούσει!
Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουν όλες οι προτάσεις-ευχές των γονιών μας πραγματικότητα. Υπάρχει όμως, και το ενδεχόμενο να μη γίνουν, να μην μπορείς να σπουδάσεις, να μη μπορείς να βρεις δουλειά, να πάρεις την απόφαση να εγκαταλείψεις τα όνειρα σου και τις επιθυμίες σου, να μη θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδί που θα τρέφεται με το "έμβασμα" που θα στέλνει ο μπαμπάς και η μαμά κάθε μήνα για να βοηθήσουν τα παιδιά στο πρώτο τους ξεκίνημα, να λιποψυχήσεις, να παλέψεις, να εγκαταλείψεις, να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, να πάρεις λάθος ή σωστές επιλογές...
Το μόνο που θα πρέπει να είναι σίγουρο στην αρχή της ενδεχομενικότητας είναι να σκεφτείς όλα τα ενδεχόμενα...

5 σχόλια:

  1. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...ΟΛΑ ΤΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΛΟΙΠΟΝ Ε;ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΔΙΚΟ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ.ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΑΛΛΩΝ...ΜΠΟΡΕΙ ΟΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ, ΟΛΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ...ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΤΟ "ΜΠΟΡΕΙ" ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΚΡΥΥΒΕΙ ΔΙΤΤΟ ΜΥΝΗΜΑ...ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. ΑΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ "ΜΠΟΡΕΙ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενδέχεται η αρχή της ενδεχομενικότητας να επιδρά ενδεχομένως στη νεολαία εκείνη που δεν έχει ανεπτυγμένη αυτοπεποίθηση επειδή τεμπελιάζοντας βολεύεται στο φονικό επιμίσθιο.
    Καφεδιές, μπαράκια, αγορά, ανέραστο καμάκι, πρόχειρη συνεύρεση και κουβέντα τσαμπουκά...
    Κατά συνέπεια η απολυτοσύνη της απραξίας μπορεί ενδεχομένως ν´ αποτελέσει και την παραλία του τέλματος.
    Η αρχή της ενδεχομενικότητας αφορά τη δράση και τη δημιουργία.
    Και δεν πρέπει φυσικά να εισχωρεί στα χωράφια της ανασφάλειας.
    ΈΝΑΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ «ενδεχομένως»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ σωστά και κακώς δεν το έκανα ξεκάθαρο ότι δεν αναφέρομαι σε αυτή τη νέα γενιά της "εύκολης " ζωής.Δυστυχώς όμως η αρχή της ενδεχομενικότητας δεν επιδρά σε αυτή τη νεολαία αλλά σε αυτή που παλεύει για όνειρα και φιλοδοξίες,σε αυτή που παλεύει για μια καλύτερη ζωή και ένα μέλλον που αξίζει.
    Θα κλείσω λοιπόν με τη φράση σας και χαίρομαι που συμφωνούμε: "Η αρχή της ενδεχομενικότητας αφορά τη δράση και τη δημιουργία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν συντάσσομαι με τη γενιά του καφέ, αλλά σίγουρα κατανοώ την ύπαρξή της. Για ποιο λόγο αυτή η γενιά να διεκδικήσει την ύπαρξή της μέσω των επιλογών της, όταν το έχει κάνει για αυτούς μια προηγούμενη? Πόσο μάλλον σήμερα, που όπως λέει και ο Μάλαμας, όσα κοστίζουν μια δραχμή, γι'άλλους κοστίζουν μια ζωή? Γιατί να περιμένουμε, πόσο μάλλον να απαιτούμε από αυτούς να ρισκάρουν?

    Δεν συντάσσομαι με το παιδί του μπαμπά που του έχει εξασφαλίσει ο πατέρας μια θέση στο δημόσιο, αλλά σίγουρα δεν μπορώ και να το πείσω να ρισκάρει τη σταθερότητα για μια άλλη ζωή, διλημμάτων και αποφάσεων, επιλογών και ρίσκων, χωρίς εγγυήσεις. Το προνόμιο κάποιων της προηγούμενης γενιάς να ζήσουν 1,5 ζωή, καταδίκασε κάποιους από εμάς να ζήσουμε μισή.

    Θα μείνω και θα κλείσω με αυτό, είναι και ο λόγος που έγραψα, για τη γενιά της δράσης και της δημιουργίας: όπως πολύσωστά είπε και ο Μίλτος, όταν δεν υπάρχουν επιλογές, δημιούργησε τις δικές σου. Είτε πραγματοποιηθούν, είτε όχι, έχεις καταφέρει μισή νίκη. Και μόνο η διαδικασία πραγμάτωσης του φαντασιακού, του ενδεχόμενου που δεν υπήρχε, δικαιώνει την ύπαρξή σου. Δικαιώνει τους χίλιους εαυτούς εαυτούς σου, που γνωρίζεις ή και αγνοείς, τους προτάσσεις παραταγμένους στη σκακιέρα της ζωής και κάνεις την κίνησή σου. Και όταν το παιχνίδι τελειώσει, είτε κέρδισες είτε όχι, σε περιμένει ένα καινούριο. Τους ξαναπροτάσσεις διαφορετικά αυτή τη φορά και ξανακάνεις την κίνησή σου. Αυτό είναι και το προνόμιο της γενιάς της δράσης και της δημιουργίας, ζούνε χίλιες ζωές σε μία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγώ θα πώ ένα απλό...

    "ενδέχεται..."

    καμία ζωή δεν είναι υποχρεωμένη να είναι ίδια με των προγώνων μας... κάποιες φορές ουτε παρόμοια..

    δουλεια ολοι θελουμε για να ζήσουμε! απο κει και περα ο καθένας ας βρει αυτό που κανει τη ψυχούλα του χαρουμενη και ήρεμη!

    σας φιλώ!

    Θάλεια μου! υπεροχο το κειμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή