28 Σεπ 2009

Νεότητα και εργασία

Καθημερινά διαπιστώνω ότι στη σύγχρονη κοινωνία αντί να πάμε μπροστά, βαδίζουμε συνεχώς προς τα πίσω. Και όχι μόνο οπισθοδρομούμε αλλά το κάνουμε με ευχαρίστηση, με θέληση και ζήλο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του 21ου αιώνα!
Με μια πολύ καλή πάσα από τους πολιτικούς αρχηγούς του τόπου, που κραυγάζουν για ανανέωση θα αναφερθώ στις φανταστικές-και η λέξη χρησιμοποιείται κυριολεκτικά-εργασιακές συνθήκες, που αντιμετωπίζουμε οι νέοι άνθρωποι. Και όταν λέω νέοι άνθρωποι δεν εννοώ αυτούς που σκέφτονται αλαζονικά και θέλουν να παίρνουν πρώτο μισθό τουλάχιστον 2000 ευρώ-γιατί ακούμε και κάτι τέτοια λογάκια. Εννοώ όλους εμάς που θέλουμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον, που θέλουμε να εργαστούμε και να πετύχουμε και που αναγνωρίζουμε την προσφορά μεγαλύτερων συναδέλφων και τους χρειαζόμαστε συνοδοιπόρους. Πλέον δεν έχει σημασία η γνώση, η ειδίκευση, η προσπάθεια, η βελτίωση και η ελπίδα για δημιουργία! Αυτό φαντάστηκατε ότι μετράει για ένα νέο άνθρωπο που αγωνιά να σπουδάσει, να μάθει και να αξιοποιήσει τις γνώσεις σε μια αντίστοιχη ή όχι, δουλειά; Να σας ενημερώσω πως κάνετε λάθος και μάλιστα μεγάλο, κοινώς γελαστήκατε...
Αυτό που μετράει είναι η προϋπηρεσία και μόνο αυτή. Δεν έχει σημασία που δεν μπορείς να την αποκτήσεις αν δε σε προσλαμβάνει κανείς για να αποδείξεις τι μπορείς και τι όχι να κάνεις! Ούτε έχει σημασία που πρέπει να αντιμετωπίσεις τις "κλίκες" του εργασιακού σου τομέα για να μπορέσεις, μετά από δύο χρόνια που θα παίζεις το τσιράκι, να πάρεις προαγωγή σε ένα άβουλο ον, που θα μεταφέρει φακέλους από το γραφείο 3 στο γραφείο 4 και θα προσπαθεί να κρυφακούσει για να μάθει κάτι για τη δουλειά. Σημασία έχει να είχες γεννηθεί ήδη 40+. Μόνο αυτή η ηλικία είναι αποδεκτή στον επαγγελματικό κόσμο. Αν είσαι νεότερος δε γνωρίζεις, δεν προσπαθείς, δεν αξίζεις...
Αυτό που πληγώνει όμως περισσότερο εμάς τους νέους είναι το τελευταίο. Γιατί κάποια στιγμή, κάπως θα την αποκτήσουμε την προϋπηρεσία, έστω και εθελοντικά, κάπως θα ανεχτούμε να κάνουμε όλες τις χαμαλοδουλειές μέχρι να φτάσουμε σε ένα σημείο που ουσιαστικά μπορούμε να βοηθήσουμε. Όμως πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους τους "καταξιωμένους" που δε μας δείχνουν καμία εμπιστοσύνη, που δε μας αποδέχονται στην εργασία και που παλεύουν να μην εργαστούμε ποτέ; Για ποιο λόγο μας πολεμούν αντί να μας συμβουλεύουν, να γίνουν οι μέντορές μας και να μας βοηθήσουν να μάθουμε και να εξελιχθούμε; Πώς θα προχωρήσουμε όταν αυτοί που πρέπει να μας τραβήξουν προς τα πάνω μας σπρώχνουν προς τα κάτω;
Δεν υπάρχει λόγος για τέτοια απαξίωση απέναντι στους νέους ανθρώπους, ούτε θα πρέπει να ταυτίζουμε το νεαρό της ηλικίας με την ανικανότητα. Στο κάτω κάτω τί κακό θα πάθουν οι μεγαλύτεροι και καταξιωμένοι συνάδελφοί μας-που δε μας εμπιστεύονται, αλλά ούτε και μας βοηθούνε-αν σταθούν αρωγοί στα πρώτα μας βήματα και μας μεταλαμπαδεύσουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους; Τί φοβούνται τελικά;

19 Σεπ 2009

ΟΜΑΔΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "ΔΩΔΕΚΑ"

Μέσα από το blog http://dodeka-book.blogspot.com σας παρουσιάζουμε το πρώτο διαδικτυακό, ομαδικό μυθιστόρημα. Ύστερα από πολύ καιρό, μεγάλη συζήτηση και πολλές διαφοροποιήσεις φθάσανε οι συγγραφείς λίγα μέτρα πριν από την υλοποίηση... Ως γνωρίζοντες από την αρχή τι πάνε να κάνουνε, πως θα το κάνουνε και πως θα το υποστηρίξουνε, "δουλεύουνε" αρκετές εβδομάδες τον αρχικό μύθο, τα πρόσωπα, τον τίτλο, τους στόχους, την έκδοση σε χαρτί και την ιντερνετική διαδικασία. Προς το παρόν εσείς θα μπορείτε να διαβάζετε αποσπάσματα (μέρη) των κεφαλαίων και να στέλνετε τα σχόλια σας στο παραπάνω blog. Σας περιμένουνε όλους να τους πείτε τη γνώμη σας...