28 Σεπ 2009

Νεότητα και εργασία

Καθημερινά διαπιστώνω ότι στη σύγχρονη κοινωνία αντί να πάμε μπροστά, βαδίζουμε συνεχώς προς τα πίσω. Και όχι μόνο οπισθοδρομούμε αλλά το κάνουμε με ευχαρίστηση, με θέληση και ζήλο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του 21ου αιώνα!
Με μια πολύ καλή πάσα από τους πολιτικούς αρχηγούς του τόπου, που κραυγάζουν για ανανέωση θα αναφερθώ στις φανταστικές-και η λέξη χρησιμοποιείται κυριολεκτικά-εργασιακές συνθήκες, που αντιμετωπίζουμε οι νέοι άνθρωποι. Και όταν λέω νέοι άνθρωποι δεν εννοώ αυτούς που σκέφτονται αλαζονικά και θέλουν να παίρνουν πρώτο μισθό τουλάχιστον 2000 ευρώ-γιατί ακούμε και κάτι τέτοια λογάκια. Εννοώ όλους εμάς που θέλουμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον, που θέλουμε να εργαστούμε και να πετύχουμε και που αναγνωρίζουμε την προσφορά μεγαλύτερων συναδέλφων και τους χρειαζόμαστε συνοδοιπόρους. Πλέον δεν έχει σημασία η γνώση, η ειδίκευση, η προσπάθεια, η βελτίωση και η ελπίδα για δημιουργία! Αυτό φαντάστηκατε ότι μετράει για ένα νέο άνθρωπο που αγωνιά να σπουδάσει, να μάθει και να αξιοποιήσει τις γνώσεις σε μια αντίστοιχη ή όχι, δουλειά; Να σας ενημερώσω πως κάνετε λάθος και μάλιστα μεγάλο, κοινώς γελαστήκατε...
Αυτό που μετράει είναι η προϋπηρεσία και μόνο αυτή. Δεν έχει σημασία που δεν μπορείς να την αποκτήσεις αν δε σε προσλαμβάνει κανείς για να αποδείξεις τι μπορείς και τι όχι να κάνεις! Ούτε έχει σημασία που πρέπει να αντιμετωπίσεις τις "κλίκες" του εργασιακού σου τομέα για να μπορέσεις, μετά από δύο χρόνια που θα παίζεις το τσιράκι, να πάρεις προαγωγή σε ένα άβουλο ον, που θα μεταφέρει φακέλους από το γραφείο 3 στο γραφείο 4 και θα προσπαθεί να κρυφακούσει για να μάθει κάτι για τη δουλειά. Σημασία έχει να είχες γεννηθεί ήδη 40+. Μόνο αυτή η ηλικία είναι αποδεκτή στον επαγγελματικό κόσμο. Αν είσαι νεότερος δε γνωρίζεις, δεν προσπαθείς, δεν αξίζεις...
Αυτό που πληγώνει όμως περισσότερο εμάς τους νέους είναι το τελευταίο. Γιατί κάποια στιγμή, κάπως θα την αποκτήσουμε την προϋπηρεσία, έστω και εθελοντικά, κάπως θα ανεχτούμε να κάνουμε όλες τις χαμαλοδουλειές μέχρι να φτάσουμε σε ένα σημείο που ουσιαστικά μπορούμε να βοηθήσουμε. Όμως πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους τους "καταξιωμένους" που δε μας δείχνουν καμία εμπιστοσύνη, που δε μας αποδέχονται στην εργασία και που παλεύουν να μην εργαστούμε ποτέ; Για ποιο λόγο μας πολεμούν αντί να μας συμβουλεύουν, να γίνουν οι μέντορές μας και να μας βοηθήσουν να μάθουμε και να εξελιχθούμε; Πώς θα προχωρήσουμε όταν αυτοί που πρέπει να μας τραβήξουν προς τα πάνω μας σπρώχνουν προς τα κάτω;
Δεν υπάρχει λόγος για τέτοια απαξίωση απέναντι στους νέους ανθρώπους, ούτε θα πρέπει να ταυτίζουμε το νεαρό της ηλικίας με την ανικανότητα. Στο κάτω κάτω τί κακό θα πάθουν οι μεγαλύτεροι και καταξιωμένοι συνάδελφοί μας-που δε μας εμπιστεύονται, αλλά ούτε και μας βοηθούνε-αν σταθούν αρωγοί στα πρώτα μας βήματα και μας μεταλαμπαδεύσουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους; Τί φοβούνται τελικά;

4 σχόλια:

  1. Πόσοι άραγε έχουμε αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα στον εργασιακό μας χώρο κι όχι μόνο;Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η ηλικία πρέπει να είναι ένας ισχυρός παράγοντας για να μην ανέβεις επαγγελματικά ή για να μην ακούγεται η φωνή σου; Σ' αυτόν τον ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε όλοι πρέπει να έχουν λόγο και πόσο μάλλον οι νέες και φρέσκες φωνές. Ας αφήσουμε στο περιθώριο κομπλεξικά και εγωιστικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ηλικία ..όταν είσαι νέος σου λείπει η εμπειρία ..ότνα έχεις περάσει το 30+ σε κοιτούν διστακτικά ...σου λέει τόσο καιρό τι έκανες ?
    Οταν είσαι 40 και γυναίκα - απλά μετά από εγκυμοσύνες κλπ θέλεις να βγεις πάλι στο στίβο της εργασίας τότε ...οι πόρτες είναι κλειστές ...είσαι γριά.
    Κι ας διαθέτεις πτυχία , ειδικεύσεις , σχετική εμπειρία , όρεξη για δουλειά...δεμετράει τίποτα
    ΤΙΠΟΤΑ δε μετράει ...
    Ας μην γίνουμε υπερβολική ...κάποια πράγματα μετράνε...κάποια...

    Συμπληρωματικά θέλω να τονίσω...ότι αυτή η επιπολαιότητα και τα επιφανειακά προσόντα είναι ΜΟΝΟΝ αποκλειστικά φαινόμενο ελληνικό....κάπου αλλού κοιτούν άλλα προσόντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς έτσι είναι! Η ελληνική πραγματικότητα σε ωθεί στο εξωτερικό! Τουλάχιστον εκεί πληρώνεσαι με βάση τα προσόντα και όχι την ηλικία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή