Χριστουγεννιάτικες σκέψεις...

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες μας πιάνει μια μελαγχολία, μια αίσθηση μοναξιάς και έλλειψης κάποιου πράγματος που δεν μπορούμε ακριβώς να το προσδιορίσουμε. Μπορεί απλά να είναι η μελαγχολία και "κατάθλιψη" των Χριστουγέννων ή ο απολογισμός της χρονιάς και της ζωής που πέρασε. Τι κάναμε; Τι δεν κάναμε; Για τι μετανιώσαμε και για τι δεν πρέπει να μετανιώνουμε;
Τελικά τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους και ως που οριοθετούμε τα πρέπει, τα μη, τα γιατί, τα μήπως;
Κάθε χρόνο, τις τελευταίες μέρες του απολογισμού και με την ελπίδα για μια νέα και καλύτερη χρονιά ίσως πρέπει να αναλογιστούμε πως να αλλάξουμε-αν χρειάζεται-τους εαυτούς μας, να βρούμε το νόημα στα πράγματα που θέλουμε και να βάλουμε τις προτεραιότητες όπως επιθυμούμε. Εξάλλου με τους εαυτούς μας θα περάσουμε και τη νέα χρονιά και τις επόμενες. Είναι καιρός πλέον να συμβώνουμε αρμονικά και ειρηνικά με τις πράξεις και τις σκέψεις μας, τις πιθανότητες και τις σιγουριές μας, τα αρνητικά και τα θετικά μας!
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, ευτυχία και επιτυχία...

Παρουσίαση βιβλίου- "Επαφή"

To βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης Ιωαννίνων και οι εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μίλτου Γήτα με τον τίτλο "Επαφή", την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009 και ώρα 7:00 μ.μ.

Ποιήματα θα απαγγείλει η ηθοποιός Θεοδώρα Τζήμου

Η αρχή της ενδεχομενικότητας

Η αρχή της ενδεχομενικότητας βασίζεται στην αντίληψη και αποδοχή της πιθανότητας να γίνει ή να μη γίνει κάτι όσο περίεργο ή ακατόρθωτο φαίνεται και στην αρχή της συνειδητοποίησης ότι η πιθανότητα αυτή υπάρχει περίπτωση να γίνει πραγματικότητα.
Είναι η αρχή του "μπορεί", όπως πολύ σωστά ανέφερε ένας "σοφός" μου φίλος πριν από λίγες ημέρες. Η αρχή, λοιπόν, αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της απόλυτης σιγουριάς που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει η προηγούμενη γενιά! Η γενιά του:"σε ένα χρόνο παντρεύομαι", "σε δύο χρονάκια το πολύ θα έχω διοριστεί", "σπούδασε βρε παιδάκι μου σίγουρα θα βρεις δουλειά", "εγώ στην ηλικία σου είχα κάνει ήδη και τον Κωστάκη, εσύ τι περιμένεις;" και άλλα πολλά παρόμοια που όλοι της γενιάς μου έχουμε ακούσει!
Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουν όλες οι προτάσεις-ευχές των γονιών μας πραγματικότητα. Υπάρχει όμως, και το ενδεχόμενο να μη γίνουν, να μην μπορείς να σπουδάσεις, να μη μπορείς να βρεις δουλειά, να πάρεις την απόφαση να εγκαταλείψεις τα όνειρα σου και τις επιθυμίες σου, να μη θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδί που θα τρέφεται με το "έμβασμα" που θα στέλνει ο μπαμπάς και η μαμά κάθε μήνα για να βοηθήσουν τα παιδιά στο πρώτο τους ξεκίνημα, να λιποψυχήσεις, να παλέψεις, να εγκαταλείψεις, να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, να πάρεις λάθος ή σωστές επιλογές...
Το μόνο που θα πρέπει να είναι σίγουρο στην αρχή της ενδεχομενικότητας είναι να σκεφτείς όλα τα ενδεχόμενα...

Για ποια ειδίκευση μιλάμε ακριβώς;

Τα παλιά τα χρόνια-που θα έλεγε και η γιαγιά μου-υπήρχε ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Κι αυτό όχι γιατί πάντα ήταν άξιος αλλά γιατί λίγοι είχαν σπουδάσει και είχαν αποκτήσει ειδίκευση σε συγκεκριμένο αντικείμενο. Κατά συνέπεια ο "σπουδαγμένος" έπρεπε να βρει τη λύση σε όλα τα προβλήματα και να αναλάβει αρμοδιότητες που δεν είχαν πάντα σχέση με το επάγγελμά του.
Σήμερα όμως, ζούμε στον 21ο αιώνα και τα πράγματα θα έπρεπε να έχουν αλλάξει...Δυστυχώς, πριν λίγο συνειδητοποίησα ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ένας συντηρητής στην πόλη μου ανέλαβε να σχεδιάσει και να οργανώσει ένα μουσείο, μια περιοδική και περιοδεύουσα έκθεση ζωγραφικής και φυσικά να γράψει το απαραίτητο κειμενικό υλικό. Άρα, εγώ, ως μουσειολόγος μπορώ να κάνω τα σχέδια του κτιρίου του μουσείου και ο αρχιτέκτονας θα μπορούσε να κάνει τη συντήρηση...
Επομένως, θα πρέπει όλοι όσοι έχουμε σπουδάσει τόσα χρόνια, όσοι ξοδέψαμε χρόνο και χρήμα και προσπαθούσαμε να πάρουμε πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά να αναγνωρίσουμε τη ματαιότητα των κόπων μας;
Για ποια ειδίκευση και γνώση μιλάμε επιτέλους στην Ελλάδα του σήμερα όταν ένας άνθρωπος-με δύο γνωστούς παραπάνω-μπορεί να "αντικαταστήσει" πολλούς; Και επιτέλους δεν πρέπει να είναι θέμα γνώσεων και ικανοτήτων η εκάστοτε εργασία;

Παρουσίαση βιβλίου- "Απόηχος της μάχης"

Η Ελίνα Οικονόμου σας προσκαλεί στην παρουσίαση της πρώτης της ποιητικής συλλογής με τίτλο «Απόηχος της Μάχης» που θα γίνει την Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2009, ώρα 19:00 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Σπύρου Κατσαδήμα 7, Ιωάννινα).

Θα μιλήσουν:
Δέσποινα Παπαστάθη, Φιλόλογος
Μίλτος Γήτας, Ποιητής-Συγγραφέας



BIOΓΡΑΦΙΚΟ:
Η Ελίνα (Ευαγγελία) Οικονόμου γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1985. Σπούδασε Ιστορία Τέχνης στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ενώ τώρα φοιτά στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα σε ηλικία 16 ετών. Το βιβλίο "Απόηχος της μάχης" αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.

Νεότητα και εργασία

Καθημερινά διαπιστώνω ότι στη σύγχρονη κοινωνία αντί να πάμε μπροστά, βαδίζουμε συνεχώς προς τα πίσω. Και όχι μόνο οπισθοδρομούμε αλλά το κάνουμε με ευχαρίστηση, με θέληση και ζήλο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του 21ου αιώνα!
Με μια πολύ καλή πάσα από τους πολιτικούς αρχηγούς του τόπου, που κραυγάζουν για ανανέωση θα αναφερθώ στις φανταστικές-και η λέξη χρησιμοποιείται κυριολεκτικά-εργασιακές συνθήκες, που αντιμετωπίζουμε οι νέοι άνθρωποι. Και όταν λέω νέοι άνθρωποι δεν εννοώ αυτούς που σκέφτονται αλαζονικά και θέλουν να παίρνουν πρώτο μισθό τουλάχιστον 2000 ευρώ-γιατί ακούμε και κάτι τέτοια λογάκια. Εννοώ όλους εμάς που θέλουμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον, που θέλουμε να εργαστούμε και να πετύχουμε και που αναγνωρίζουμε την προσφορά μεγαλύτερων συναδέλφων και τους χρειαζόμαστε συνοδοιπόρους. Πλέον δεν έχει σημασία η γνώση, η ειδίκευση, η προσπάθεια, η βελτίωση και η ελπίδα για δημιουργία! Αυτό φαντάστηκατε ότι μετράει για ένα νέο άνθρωπο που αγωνιά να σπουδάσει, να μάθει και να αξιοποιήσει τις γνώσεις σε μια αντίστοιχη ή όχι, δουλειά; Να σας ενημερώσω πως κάνετε λάθος και μάλιστα μεγάλο, κοινώς γελαστήκατε...
Αυτό που μετράει είναι η προϋπηρεσία και μόνο αυτή. Δεν έχει σημασία που δεν μπορείς να την αποκτήσεις αν δε σε προσλαμβάνει κανείς για να αποδείξεις τι μπορείς και τι όχι να κάνεις! Ούτε έχει σημασία που πρέπει να αντιμετωπίσεις τις "κλίκες" του εργασιακού σου τομέα για να μπορέσεις, μετά από δύο χρόνια που θα παίζεις το τσιράκι, να πάρεις προαγωγή σε ένα άβουλο ον, που θα μεταφέρει φακέλους από το γραφείο 3 στο γραφείο 4 και θα προσπαθεί να κρυφακούσει για να μάθει κάτι για τη δουλειά. Σημασία έχει να είχες γεννηθεί ήδη 40+. Μόνο αυτή η ηλικία είναι αποδεκτή στον επαγγελματικό κόσμο. Αν είσαι νεότερος δε γνωρίζεις, δεν προσπαθείς, δεν αξίζεις...
Αυτό που πληγώνει όμως περισσότερο εμάς τους νέους είναι το τελευταίο. Γιατί κάποια στιγμή, κάπως θα την αποκτήσουμε την προϋπηρεσία, έστω και εθελοντικά, κάπως θα ανεχτούμε να κάνουμε όλες τις χαμαλοδουλειές μέχρι να φτάσουμε σε ένα σημείο που ουσιαστικά μπορούμε να βοηθήσουμε. Όμως πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους τους "καταξιωμένους" που δε μας δείχνουν καμία εμπιστοσύνη, που δε μας αποδέχονται στην εργασία και που παλεύουν να μην εργαστούμε ποτέ; Για ποιο λόγο μας πολεμούν αντί να μας συμβουλεύουν, να γίνουν οι μέντορές μας και να μας βοηθήσουν να μάθουμε και να εξελιχθούμε; Πώς θα προχωρήσουμε όταν αυτοί που πρέπει να μας τραβήξουν προς τα πάνω μας σπρώχνουν προς τα κάτω;
Δεν υπάρχει λόγος για τέτοια απαξίωση απέναντι στους νέους ανθρώπους, ούτε θα πρέπει να ταυτίζουμε το νεαρό της ηλικίας με την ανικανότητα. Στο κάτω κάτω τί κακό θα πάθουν οι μεγαλύτεροι και καταξιωμένοι συνάδελφοί μας-που δε μας εμπιστεύονται, αλλά ούτε και μας βοηθούνε-αν σταθούν αρωγοί στα πρώτα μας βήματα και μας μεταλαμπαδεύσουν την εμπειρία και τις γνώσεις τους; Τί φοβούνται τελικά;

ΟΜΑΔΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "ΔΩΔΕΚΑ"

Μέσα από το blog http://dodeka-book.blogspot.com σας παρουσιάζουμε το πρώτο διαδικτυακό, ομαδικό μυθιστόρημα. Ύστερα από πολύ καιρό, μεγάλη συζήτηση και πολλές διαφοροποιήσεις φθάσανε οι συγγραφείς λίγα μέτρα πριν από την υλοποίηση... Ως γνωρίζοντες από την αρχή τι πάνε να κάνουνε, πως θα το κάνουνε και πως θα το υποστηρίξουνε, "δουλεύουνε" αρκετές εβδομάδες τον αρχικό μύθο, τα πρόσωπα, τον τίτλο, τους στόχους, την έκδοση σε χαρτί και την ιντερνετική διαδικασία. Προς το παρόν εσείς θα μπορείτε να διαβάζετε αποσπάσματα (μέρη) των κεφαλαίων και να στέλνετε τα σχόλια σας στο παραπάνω blog. Σας περιμένουνε όλους να τους πείτε τη γνώμη σας...

3ος Γύρος λίμνης "Ρυθμός ζωής"

Έκθεση εικαστικών έργων στα Ιωάννινα.

Στα πλαίσια του 3ου Γύρου της Λίμνης η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων διοργανώνει έκθεση εικαστικών έργων ( 13-18 Σεπτεμβρίου 2009). Η θεματική της έκθεσης είναι η λίμνη, η ιστορία και οι θρύλοι της. Οι ενδιαφερόμενοι καλλιτέχνες μπορούν να συμμετέχουν με ένα έως τρία έργα μέγιστων διαστάσεων 2Χ3μ. και πρέπει να αποστείλουν μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου βιογραφικό σημείωμα και φωτογραφία του έργου τους(με τις διαστάσεις του) στη Διεύθυνση Πολιτισμού, Τουρισμού, Αθλητισμού, Παιδείας και Νέας Γενιάς της Νομαρχίας Ιωαννίνων. Τηλ. επικοινωνίας 2651087220 και 2651087419.


Βραδιά Λόγου στα Ιωάννινα.

Στα πλαίσια του 3ου Γύρου της Λίμνης η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων διοργανώνει βραδιά Λόγου και Τέχνης στις 16 Σεπτεμβρίου 2009. Η θεματική της βραδιάς είναι η λίμνη Παμβώτιδα , η ιστορία και οι θρύλοι της. Οι ενδιαφερόμενοι λογοτέχνες πρέπει να αποστείλουν μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου ποιητικό έργο (έως 30 στίχους) ή πεζό κείμενο (έως 1000 λέξεις) καθώς και βιογραφικό σημείωμα στη Διεύθυνση Πολιτισμού, Τουρισμού, Αθλητισμού, Παιδείας και Νέας Γενιάς της Νομαρχίας Ιωαννίνων. Τηλ. επικοινωνίας 2651087220 και 2651087419

Μουσειολογία και συμφέροντα...

Από αρχαιοτάτων χρόνων η εργασία προϋπέθετε τη σύμπραξη-με οποιοδήποτε τρόπο-δύο ή περισσοτέρων συνήθως, ατόμων, του εργοδότη και του εργαζομένου/-μένων. Ο πρώτος ήταν και είναι αυτός που αποφασίζει τι θέλει, πως το θέλει και πόσο πληρώνει. Ο δεύτερος είναι αυτός που ακολουθεί τις διευκρινίσεις του πρώτου και ξεκινά την υλοποίηση του έργου.
Στην περίπτωση του μουσειολόγου, ο πρώτος είναι ο Κύριος του έργου, ο οποίος μπορεί να είναι φυσικό πρόσωπο νομικού ή ιδιωτικού δικαίου. Ο Κύριος του έργου, λοιπόν, αποφασίζει τι είδους μουσείο θέλει, σε ποιο κοινό απευθύνεται, τις προσδοκίες έχει και ποιος θα είναι ο προϋπολογισμός του έργου. Όλα αυτά είναι και ακούγονται λογικά. Ο μουσειολόγος βασιζόμενος σε όλα τα παραπάνω διεκπεραιώνει τη μελέτη για το θεωρητικό στήσιμο του μελλοντικού μουσείου.
Κάπου εδώ, όμως προκύπτει το πρόβλημα του συμφέροντος από τον Κύριο του έργου, του οποιαδήποτε συμφέροντος που μπορεί να αφορά στα οικονομικά, στο βόλεμα κάποιων ατόμων, στην αποφυγή δυσαρέσκειας των δωρητών των αντικειμένων, στην αποφυγή απομάκρυνσης από το κτίριο που είναι μέχρι στιγμής ο Κύριος του έργου και που θα γίνει μουσειακός χώρος κ.α.
Όταν αναλαμβάνεις, όμως, μια εργασία, η οποία από την αρχή βασίζεται σε κανόνες και προβληματισμούς που προκύπτουν στη συνέχεια για ποιο λόγο θα πρέπει να μειώσεις την παραγωγικότητα και την επιτυχία του έργου για τα μικροσυμφέροντα μερικών;
Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα για το μέλλον που να μην υπακούει σε ανθρώπους και καταστάσεις, ειδικά αυτές της μικροπολιτικής, αλλά σε ένα πολιτισμό και μια κουλτούρα, σε μια ελπίδα για ένα ωριμότερο και καλύτερο αποτέλεσμα στη γνώση και την ψυχαγωγία...

Η σημασία του μουσειολόγου

Τα τελευταία χρόνια οι μουσειολογικές εξελίξεις προχωρούν και δοκιμάζονται, οι νέες αισθητικές και επικοινωνιακές αντιλήψεις είναι στην υπηρεσία του ειδικού επιστήμονα και οι "φρέσκιες" αρχιτεκτονικές λύσεις και η ποικιλία των υλικών δίνουν απεριόριστες και πολύμορφες δυνατότητες.
Όλα είναι στα χέρια μας και έτοιμα για δημιουργίες. Το μόνο που λείπει είναι ο μουσειολόγος...Όχι δεν έχει εκλείψει το επάγγελμα, το αντίθετο θα έλεγα! Απλά άρκετοί είναι αυτοί που δε γνωρίζουν τη σημασία και την αξία του μουσειολόγου. Δεν περιαυτολογώ για το επάγγελμα, διατυπώνω άποψη.
Ξεκινώντας από την ετυμολογία της λέξης ο μουσειολόγος είναι αυτός που κάνει λόγο για το μουσείο, αυτός που βρίσκει και διατυπώνει την κεντρική ιδέα που πρέπει να διέπει ένα σύγχρονο μουσείο, αν θέλει να ακολουθεί τις εξελίξεις και τα βήματα της σύγχρονης εποχής. Ο μουσειολόγος είναι αυτός που μπορεί να μεταφέρει εύκολα, γρήγορα και ευνόητα το μήνυμα στο κοινό. Είναι αυτός που γνωρίζει τι θα πει, πως θα το πει και σε ποιον θα το πει, και αυτό είναι που λείπει από τα μουσεία του περελθόντος.
Και για να λέμε τα πράγματα όπως πρέπει, χωρίς να ωραιοποιούμε καταστάσεις, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο μουσειολόγος μόνος του δεν μπορεί να κάνει ένα μουσείο. Χρειάζεται η συμβολή του ειδικού επιστήμονα-αναλόγως της θεματικής του εκάστοτε μουσείου-για την έρευνα και μελέτη της συλλογής και του αρχιτέκτονα που θα μεταφέρει τη θεωρητική λύση στο χώρο με σάρκα και οστά ή αλλιώς με σχέδια και υλικά...
Ο μουσειολόγος μπορεί και πρέπει να μεταφέρει το παρελθόν στο παρόν και να του δίνει αξία και για το μέλλον...

Συνέντευξη στην εφημερίδα Νέοι Αγώνες για τις "Πολύχρωμες στροφές"

Ο Μίλτος Γήτας, ο Παναγιώτης Κρομμύδας και η Θάλεια Οικονόμου μας προσκαλούν στις «Πολύχρωμες Στροφές»

Την Τρίτη 2 Ιουνίου στις 8 το βράδυ στον εκθεσιακό χώρο του Πνευματικού Κέντρου θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια μιας, πραγματικά πρωτότυπης αλλά και πολύ ενδιαφέρουσας έκθεσης. Αυτό γιατί, για πρώτη φορά στα Γιάννινα, ίσως και στην Ελλάδα, τα έργα που θα εκτεθούν αποτελούν εικαστικές δημιουργίες εμπνευσμένες από ποίηση και στίχος που προσπαθούν να οπτικοποιήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ποιητή.

Ο τίτλος «Πολύχρωμες Στροφές» προδίδει αυτήν ακριβώς την προσπάθεια συνδυασμού των δύο μορφών τέχνης. Η λέξη πολύχρωμες αφορά στη ζωγραφική και οι στροφές φυσικά την ποίηση.

Η έκθεση θα αποτελείται από 22 πινάκες ζωγραφικής, όλοι έργα του Παναγιώτη Κρομμύδα, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να μεταφέρουν στον επισκέπτη τα συναισθήματα και τις εικόνες που έβλεπε ο Μίλτος Γήτας όταν έγραφε τα ποιήματα του. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης και η επιμέλεια της έκθεσης που έγινε από την Θάλεια Οικονόμου και η οποία έδωσε ένα διαφορετικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα δημιούργησε μια μεγάλη έκπληξη που σίγουρα θα εντυπωσιάσει όλους όσους βρεθούν στον εκθεσιακό χώρο του Πνευματικού Κέντρου.

Εμείς βρήκαμε δύο από τους συντελεστές της έκθεσης οι οποίοι μας μίλησαν για τις προσπάθειες και τις προσδοκίες τους και μας έδωσαν μια πρώτη γεύση για το τι πρόκειται να συναντήσουμε την Τρίτη.

Ερ. Θάλεια ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σου σε αυτή την έκθεση;

Θ.Ο. Ουσιαστικά είχα την όλη επιμέλεια της έκθεσης. Ασχολήθηκα με το στήσιμο και την επιλογή των έργων που τελικά θα εκτεθούν γιατί έπρεπε να διαλέξουμε εκείνα τα έργα που θα απεικόνιζαν καλύτερα την ποίηση του Μίλτου. Επίσης επιμελήθηκα τα κείμενα που στάλθηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες για την προώθηση και τη διαφήμιση της έκθεσης. Γενικά είχα ένα πιο οργανωτικό και συντονιστικό ρόλο.

Ερ. Πόσο δύσκολο ήταν να πραγματοποιηθεί αυτή έκθεση τελικά;

Μ.Γ. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο γιατί με αυτήν την έκθεση συμπράττουν δυο καλλιτέχνες που υπηρετούν δύο διαφορετικές μορφές τέχνης την ποίηση και την Ζωγραφική. Ο σκοπός είναι να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στις δύο αυτές μορφές τέχνης.

Ερ. Είσαι ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα. Την εικόνα που τελικά πήραν οι στίχοι σου;

Μ.Γ. Για 'μένα η έκθεση αυτή αποτελούσε ένα όραμα. Ο συνδυασμός της ποίησης και της Ζωγραφικής ήταν για μένα ένα όνειρο. Δεν ασχολήθηκα σχεδόν καθόλου στο έργο του Παναγιώτη. Εκείνος ζωγράφιζε και μου έφερνε τα έργα να τα δω. Δενεπενέβηκα ποτέ να του πω αυτό δε μου αρέσει. Όχι από ευγένεια αλλά γιατί πραγματικά μου άρεσε το αποτέλεσμα.

Θ.Ο. Είναι σίγουρο ότι κάθε καλλιτέχνης θα απεικόνιζε διαφορετικά την ποίηση του Μίλτου. Αυτό είναι προφανές, κάποιος άλλος θα επέλεγε ένα διαφορετικό ύφος, άλλα χρώματα, άλλα μορφές ίσως και άλλη τεχνοτροπία.

Ο Παναγιώτης είδε από τη δική του οπτική τους στίχους του Μίλτου και το αποτέλεσμα σίγουρα μας ικανοποίησε όλους.

Μ.Γ Θέλω στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι για μένα ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνω μια αναδρομή στα ποιήματά μου. Ένας κύκλος κλείνει με αυτή την έκθεση. Ένας κύκλος που περιλαμβάνει τέσσερις ποιητικές συλλογές και που αποτελεί την αφετηρία για νέες δημιουργίες, για ένα νέο κύκλο που ανοίγεται μπροστά μου.

Ερ. Θάλεια πόσο εύκολο ήταν για εσένα να διαμορφώσεις το χώρο και να επιλέξεις την τελική θέση των πινάκων μέσα σε αυτόν;

Θ.Ο. Η αλήθεια είναι ότι η ζωγραφική υπερισχύει στο μάτι του επισκέπτη. Έτσι στόχος μου ήταν και τα ποιήματα που υπάρχουν δίπλα από κάθε πίνακα να αναδειχτούν και αυτά το ίδιο. Προσπάθησα να ισορροπήσω την ποίηση και τη Ζωγραφική. Αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος της επιμελήτριας να συνδυάσει και να δώσει ένα αποτέλεσμα που δεν θα αδικεί καμιά από της δύο τέχνες.

Ερ Κάποια καινοτομία κάτι το διαφορετικό που θα δούμε στην έκθεση πέρα βέβαια από την ίδια την έκθεση που από μόνης της διαφέρει από τις άλλες λόγω θέματος.

Μ.Γ. Έχουμε πραγματικά προσπαθήσει να φέρουμε αρκετές καινοτομίες. Για παράδειγμα έχουμε οπτικοακουστικό υλικό. Ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται η ζωή και το έργο τόσο του Παναγιώτη όσο και το δικό μου. Θα ακούγονται ποιήματα και θα συνδυάζονται με εικόνες. Και φυσικά η Θάλεια έχει ετοιμάσει μια δικιά της δημιουργία, που δε θέλω να αποκαλύψω τι ακριβώς είναι, και θα αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της έκθεσης. Όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει χωρίς την επιμέλεια της Θάλειας. Η Θάλεια αποτέλεσε τον τρίτο πόλο, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Από τη μία έχουμε σίγουρα την ποίηση και τη ζωγραφική από την άλλη όμως χωρίς τις παρεμβάσεις και το έργο της Θάλειας η έκθεση αυτή θα ήταν απλά μια ακόμα έκθεση.

Η έκθεση θα διαρκέσει από της 2 μέχρι της 10 Ιουνίου και οι ώρες λειτουργίας θα είναι από τις 11 μέχρι τη 1 το μεσημέρι και από της 7 μέχρι της 10 το βράδυ.

Λειτουργεί επίσης και η ιστοσελίδα της έκθεσης, www.polixromes-strofes.gr στην οποία μπορείτε να δείτε μερικά από τα έργα καθώς και τα βιογραφικά των καλλιτεχνών.

Εικονική Έκθεση Ζωγραφικής

www.polixromes-strofes.gr

Εγκαίνια Έκθεσης "Πολύχρωμες Στροφές"

Επιμέλεια Έκθεσης: "Πολύχρωμες Στροφές"

Δύο δημιουργοί που υπηρετούν διαφορετικές μορφές τέχνης ενώνουν την ποίηση και τη ζωγραφική σε μια πρωτοποριακή δημιουργία και προκαλούν το θεατή σε κόσμους των αναμνήσεων και του ασυνείδητου... Ο ένας, ο ποιητής Μίλτος Γήτας, χρησιμοποιεί μολύβι και δίνει χιλιάδες εικόνες και συναισθήματα που "εγκλωβίζουν" τις σκέψεις καιι τα όνειρα του σε ένα ασπρόμαυρο χαρτί. Ο άλλος, ο ζωγράφος Παναγιώτης Κρομμύδας, χρησιμοποιεί πινέλα και χρώμα για να ελευθερώσει τις εικόνες του πρώτου και να δώσει ένα πρωτογενές και προσωπικό έργο. Η ποίηση συναντά τη ζωγραφική και ο θεατής χιλιάδες λέξεις και χρώματα που θα αποτέλέσουν έναυσμα για τις δικές του πολύχρωμες στροφές...

Ομαδική Έκθεση Ζωγραφικής στο Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων (14-21 Μαρτίου 2009)

Τέσσερις ζωγράφοι διοργανώνουν μια ομαδική έκθεση με κύριο στόχο την έκφραση των καλλιτεχνικών τους αναζητήσεων. Η προσωπική θέαση της πραγματικότητας, η εσωτερική τους ανάγκη για δημιουργία και η ιδιοσυγκρασία του καθενός ξεδιπλώνονται μέσα από τη θεματική του τοπίου και της ανθρώπινης μορφής. Ο Δημήτρης Τραπέρας αποδίδει τοπία από τη Φολέγανδρο, στην οποία πέρασε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Η ηρεμία και η ομορφιά του τοπίου τον οδηγεί στην ενασχόληση με τη συγκεκριμένη θεματική. Η λιτότητα στην απόδοση δεν περιορίζει την εντύπωση του αποτελέσματος. Οι δονούμενες πινελιές στον καμβά του γεμάτες φως και χρώμα, δίνουν ένα σίγουρο και συγκροτημένο ζωγραφικά τοπίο. Η Καρολίνα Χατζή πραγματεύεται δύο θεματικές ενότητες. Η πρώτη αφορά στα λουλούδια. Η καθαρά χρωματική απόδοση και η χαρούμενη διάθεση που κεντρίζει τα ρομαντικά συναισθήματα, προσφέρουν μια γλυκιά και μικρή δόση του παραδείσου. Η δεύτερη ενότητα είναι εμπνευσμένη από τα ιλουστρασιόν φύλλα των εντύπων και παρουσιάζει αρπακτικά, αλλά περιποιημένα θηλυκά χέρια, που προδίδουν τις κρυφές υλιστικές και καταναλωτικές επιθυμίες της σύγχρονης γυναίκας. Ο Παναγιώτης Κρομμύδας παρουσιάζει έργα από διάφορες περιόδους της ζωής του. Η θεματική του εστιάζει κυρίως στο τοπίο και τη νεκρή φύση. Η τρισδιάστατη υπόσταση των έργων του θυσιάζεται αρκετές φορές για να αποδοθεί το υποκειμενικό εικαστικό νόημα. Η δυναμική της παλλόμενης πινελιάς του και το σπάσιμο της φόρμας υποτάσσονται στις έντονες χρωματικές αξίες και το δυνατό και διάχυτο φως του ελληνικού τοπίου. Ο Κώστας Μπερούκας συνδυάζει την καλλιτεχνική του πορεία με την επαγγελματική του δράση. Συμμετέχει στην έκθεση με χαρακτικά έργα ανθρωποκεντρικού περιεχομένου. Η τάση του προς τη ρεαλιστική απόδοση των μορφών υπαγορεύεται από τη δεινή σχεδιαστική του ικανότητα και την έμφαση στη λεπτομέρεια. Ο υποκειμενισμός κάθε ζωγράφου συνδέεται αρμονικά στην εκθεσιακή λειτουργία των έργων κάτω από τα αντικειμενικά στοιχεία της άριστης τεχνικής αρτιότητας και της αγάπης για το προκλητικό και το ενδιαφέρον.

Θάλεια Οικονόμου
Ιστορικός τέχνης-Αρχαιολόγος-Μουσειολόγος