Η αρχή της ενδεχομενικότητας βασίζεται στην αντίληψη και αποδοχή της πιθανότητας να γίνει ή να μη γίνει κάτι όσο περίεργο ή ακατόρθωτο φαίνεται και στην αρχή της συνειδητοποίησης ότι η πιθανότητα αυτή υπάρχει περίπτωση να γίνει πραγματικότητα.
Είναι η αρχή του "μπορεί", όπως πολύ σωστά ανέφερε ένας "σοφός" μου φίλος πριν από λίγες ημέρες. Η αρχή, λοιπόν, αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της απόλυτης σιγουριάς που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει η προηγούμενη γενιά! Η γενιά του:"σε ένα χρόνο παντρεύομαι", "σε δύο χρονάκια το πολύ θα έχω διοριστεί", "σπούδασε βρε παιδάκι μου σίγουρα θα βρεις δουλειά", "εγώ στην ηλικία σου είχα κάνει ήδη και τον Κωστάκη, εσύ τι περιμένεις;" και άλλα πολλά παρόμοια που όλοι της γενιάς μου έχουμε ακούσει!
Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουν όλες οι προτάσεις-ευχές των γονιών μας πραγματικότητα. Υπάρχει όμως, και το ενδεχόμενο να μη γίνουν, να μην μπορείς να σπουδάσεις, να μη μπορείς να βρεις δουλειά, να πάρεις την απόφαση να εγκαταλείψεις τα όνειρα σου και τις επιθυμίες σου, να μη θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδί που θα τρέφεται με το "έμβασμα" που θα στέλνει ο μπαμπάς και η μαμά κάθε μήνα για να βοηθήσουν τα παιδιά στο πρώτο τους ξεκίνημα, να λιποψυχήσεις, να παλέψεις, να εγκαταλείψεις, να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, να πάρεις λάθος ή σωστές επιλογές...
Το μόνο που θα πρέπει να είναι σίγουρο στην αρχή της ενδεχομενικότητας είναι να σκεφτείς όλα τα ενδεχόμενα...
